Kawatan

Matindi ang giyerang iyon.

Habang nasa kaligtaan ng bakbakan, nakitaan ko ng husay si Rowena. Bukod sa matalino, alam din niya ang mga taktika sa panahon ng kagipitan.

Nakaganti man ng putok ang mga sundalo sa aming panig, patay rin sila lahat.

Iyon ang operasyon namin na itinuring naming tagumpay dahil ni isa aming panig ay walang nalagas.

May mga pagkakataon na kami ni Ka. Rowena ang madalas na magkasama sa pagsalakay sa mga kampo ng sundalo.

Magaling siyang mag-isip kaya’t humihingi rin ako sa kanya ng taktika para magtagumpay ang aming operasyon.

Sa edad kong 21-anyos, naging malapit kami ni Ka Rowena sa isa’t isa. Wala namang problema sa aming mga kasamahang rebelde dahil kinikilig din naman sila ‘pag magkasama kami ni Ka. Rowena.

Tuwing may matapos kaming operasyon laban sa tropa ng pamahalaan, madalas kaming tinutukso ng aming mga kasapi na naging daan para maging malapit kami sa isa’t isa ni Rowena.

Alas 9:00 ng gabi sa aming kampo, minumuni-muni ko ang aking mga nakaraan.

Napaluha pa ako nang maalala ko ang masayang pagsasama ng aking mga magulang at mga kapatid noong buhay pa sila.

Nang mga panahong iyon ay halos hindi ko matanggap ang biglaang pagkawala nila.

Biglang may humawak sa aking balikat buhat sa aking likuran.

“May problema ka ba, Ka. Arnold?” si Ka. Rowena.

Bigla akong napatayo sa aking kinauupan sabay punas ng aking luha.

“Ha? E, wala… wala ‘to.” palusot ko.

“Alam ko kung ano ang problema mo. Maaaring naaalala mo ang iyong pamilya kaya ka umiyak,” sabi ni Ka. Rowena.

“Paano mo nalaman?” tanong ko.

“Alam ko kung ano ang dahilan kaya ka nagrebelde. Si Ka. Junrey ang nagkuwento sa akin,” paliwanag ni Ka. Rowena.

Matagal na naming kasama si Ka. Junrey. Saksi siya kung sino ako bago ako naging kumander sa aming kilusan.

Habang nag-uusap kami ni Ka. Rowena, lalakad din kami papasok sa aking kubo kung saan dito ako nagpapahinga.

Marami kaming napag-usapan ni Ka. Rowena hanggang sa maungkat namin ang aming mga nakaraan.

May naging kasintahan din siya noon na talagang mahal na mahal niya. Pero pinatay rin ito ng mga sundalo dahil napagkalaman din itong rebelde.

Naikuwento ko rin sa kanya ang dati ko ring kasintahan na ginahasa ng mga sundalo bago ito pinatay.

Naging malungkot ang aming pag-uusap. Hindi na namin napag-usapan ang layunin ng aming kilusan kundi ang mga personal na buhay namin sa isa’t isa.

Napaluha rin si Ka. Rowena habang sinasalaysay niya ang kanyang nakaraan, pero bigla siyang ngumiti sabay sabing, “wag na nating pag-usapan iyon. Ang mahalaga ay kung ano ‘yung nasa hinaharap.”

Pinahid ko ang kanyang luha sa pisngi.

“Mahal na kita, Ka. Arnold, at ikaw ang dahilan kung bakit naging masaya ang buhay ko ngayon.”

Bigla akong natulala nang marinig ko ang salitang iyon mula kay Ka. Rowena.

Hindi ako makapagsalita. Napatingin lang ako sa kanya.

“Kaya, hanggang kailan man matatapos ang ating paghihiganti at pakikibaka, kung ano man ang mangyari sa aking buhay, gusto kong laging nasa piling mo,” sabi sa akiin ni Ka. Rowena na halatang malungkot nang bigkasin niya iyon.

“Ah…” iyon lang ang nasabi ko. Bigla akong nablangko.

Aminin ko man sa kanya o hindi, malaki rin ang pagtingin ko kay Ka. Rowena.

Alam kong alam ni Ka. Rowena na sa tuwing may operasyon kami lalo na kung nasa kaligitnaan ng giyera, siya ang laki kong binabantayan. Samakatuwid, takot akong may mangyari sa kanya.

Hindi ko napigilan ang aking sarili. Hinawakan ko ang malambot na kamay ni Ka. Rowena.

Nagtinginan kami. Hinalikan ko siya sa labi pero…

“Hoy, sinabi mo na sa akin na mahal mo ako?” sabay kurot niya sa akin sa aking tagiliran.

Ngumiti lang ako sabay sabing, “kailangan pa bang sabihin iyon?”

Hinalikan ko sa kanyang labi si Ka. Rowena at gumanti naman siya sa akin.

Naging mainit ang aming halikan.

Hinawakan ko siya sa leeg para lalong madiin ang kanyang bibig sa aking bibig.

Biglang napatigil ang aming ginagawa nang biglang…

“Kumander, doon kayo sa loob ng kuwarto mo para ‘di kayo maisturbo!” sigaw ng aming mga kasamahan na nakangiti pa.

Nakalimutan pala namin na isara ‘yung bintana.

Dinala ko si Ka. Rowena sa kuwarto ko at ‘di naman ito pumalag. Sa aking kama, patuloy ang aming halikan ni Ka. Rowena hanggang sa dahan-dahan ko siyang inihiga. Nakapatong ako sa kanya habang patuloy ang aming laplapan. Pinagapang ko ang aking labi sa kanyang leeg at napaungol siya. Humigpit ang pagkakahawak niya sa aking ulo.

Hinubad ko ang kanyang uniporme at kasunod niyon ang kanyang bra.

Lumantad sa aking mabibilog na mga suso ni Ka. Rowena.

Ang puti at ang kinis ng kanyang katawan. Lalong gumanda si Ka. Rowena kapag hubad ang kanyang katawan.

Hindi ko lubos maisip kung bakit ito nagrebelde gayung ang ganda-ganda naman nito.

Malas ko rin kung wala si Ka. Rowena sa aming kilusan.