Sarap ng Hapon

I was on the 9:05PM train yesterday (April 6), tired after a long day at work. Being a member of the workforce here in Japan, this is a normal ‘going-home’ time and nasanay na rin ako sa system. As usual, masikip ang tren sa dami ng kasabay kong mga hapon at iilang foreigners na katulad ko. Pagtigil sa next station, mas lalo pang dumami ang taong sumakay na lalong kinasikip ng tren dahil walang bumaba. Hindi ko na pinansin ang mga nakatulak at nakatukod sa likod ko dahil alam kong wala rin silang magawa dahil may tumutulak din sa kanila. Parami ng parami ang mga tao sa kada station and pausad-usad akong naanod at napadpad sa corner ng tren. Nakakainis dahil tatlong stations na lang at kailangan ko nang bumaba pero sa lagay na ‘to, mukhang mahihirapan akong makalabas.

Sa kakapihit para makapuwesto, dun ko napansin ang kaharap ko; isang napakagandang haponesa, naka-suit at palda na sa pagkakaalam ko ay parang initial uniform ng fresh graduates na kakastart lang sa trabaho (which should mean na mga 23 or 24 years old sya). Halos kasing tangkad ko lang siya (around 5’3), mahaba at medyo dark brown ang kulay ng buhok, katamtaman ngunit mukhang malulusog na boobs, maputing-maputi at kamukha ni maki horikita ng ‘hanakimi’ TV series dito sa Japan. Napatitig tuloy ako ng matagal sa haponesang maganda na almost 5 inches na lang ang layo sa mukha ko (dahil masikip nga). Napansin yata ang pagtingin ko kaya’t medyo nahiya, at kahit mahirap ay umikot siya ng direksyon palayo sa akin. Problema; dahil sa pag-ikot niya, tumama ang cute niyang puwet sa titi kong biglang kumislot sa ilalim ng manipis ko na slacks dahil sa lambot at ganda ng tinamaan. Naramdaman yata ang matigas na bumundol sa likod nya kaya’t medyo lumingon sa akin ang maamo at medyo singkit na mata…na parang nagtatanong kung bakit ko siya sinusundot. Nahiya na rin ako ngunit pero ko nakayang ilayo ang nag-pupumintig kong tarugo ng puwet niya dahil sa dami ng taong nakatulak sa likod ko. Kinakatakot ko lang ay baka sumigaw ito ng ‘chikan’ (o ‘manyak’ in tagalog) kaya tinaas ko na ang dalawang kamay ko at inabot ang hawakan para di matumba at kung saka-sakali, para hindi mapagbintangang nanghihipo (marami na kasing mga kuwento ng mga napa-pulis kahit na napag-hinalaan lang). Pipilitin ko pa sana ulit na ilayo ang tutoy ko, na nasa biyak na ng puwet nya ngayon, ng mabigla ako sa sumunod na nangyari; is it just me or did I just feel na sabay sa pag-alog-alog ng tren, unti unti nyang ring tinataas baba ang puwet nya sa kargada ko? Tang ina! Nag-i-imagine na yata ako.

Babaan ang mga tao pagtigil ng tren sa next station kaya nakalayo ako ng konti, pero pasok na naman ang bagong batch ng mas marami pang pasahero. Sa bagong pagdagsa, mas napadikit ako sa kanya at swak na swak na ulit ang uten ko sa gitna ng malalambot niyang puwet. Nag-simula na naman siyang gumalaw…pataas…pababa…pataas…pababa. Nau-ulol na ko sa ginagawa niya na napagtanto ko ngayong sinasadya nya talaga. Naramdaman ko na rin na parang umiinit na rin siya kaya’t mas lalong tumigas ang mala-bakal ko na ngayong 6-inches. Kung kanina’y pilit kong nilalayo ang sarili, ngayon ay para akong na-ma-magnet na dumikit sa likod niya. Hindi ko pa rin binaba ang mga kamay ko though dahil sa kabang pilit pa ring nananatili sa utak ko. Hindi ko itataya ang pinaghirapan kong sagana dito sa Japan kapalit ang utog na pilit akong nilalamon. Pero napakalakas ng hatak ng lamang umiipit at pumipiga sa nagbabaga kong tarugo. After a while, napapakadyot na rin ako pero dahan dahan lang dahil baka mahalata ng taong nasa likod ko.

Medyo kumonti ang mga tao pagdating sa sumunod na estasyon. Dahil dito, nakadistansya ako ng ilang inches na naging rason yata para siya bumaling sa akin. Hinarap niya ako at nagkatinginan kami ng matagal. Lumalaban na siya ngayon ng tingin at parang nangungusap ang matang humahatak sa akin lumapit ulit. Sa sandaling yun, biglang napasiksik ang mga tao sa side namin dahil sa papalikong tren. Di ko nakayanan ang malakas na alon ng mga pasahero at natulak ako at halos napayakap sa kanya. ‘Anlambot’ ang naisip ko ng tumama sa dibdib ko sa dede niya at naglapat ang aming mga katawan. Hindi na rin siya makaikot patalikod sa akin dahil sa sikip kaya nanatili kaming ganun ng ilang sigundo bago dumiretso na naman ang takbo ng tren at nawala na ang tulak ng tao sa likod ko. Sa limang maiksing sigundong nagkadikit kami na halos maghalikan na sa lapit ay naramdaman ko ang pagdampi ng lips niyang mainit sa tenga ko at bumulong in japanese: ‘tsugi no eki, oriyou’ (na ang ibig sabihin ay ‘bumaba na tayo sa sunod na estasyon’).