Panakip Butas

Ang hirap ng ganoong sitwasyon, nasa harap ng maraming babae. Hindi ako makatayo at bakamahalatang may bumubukol sa harapan nila at hindi rin pwede ‘kumambyo’ para maibsan ang pagkakasakal kay manoy. Kaya’t nagtiis na lang akong umupo at sa pamamagitan ng paggalaw sa pagkakaupo, nakahinga ng bahagaya aking alaga. Sa katagalan, lasing na ang karamihan at nagkayayaang umuwi na. Karamihan ay dalaga at nakapagpasyahang doon na lamang matulog kina Lizelle, ang birthday celebrant. Si Regina naman, dahil sa may pamilya, ay pinauwi nila. “Hatid mo sa may sakayan bago ka umuwi,” ang utos ni Lizelle na lasing na rin. “Pareho naman kami ng gawi kaya ibababa ko na lang sa kanila,” ang sagot ko. Bigla kong naisip na maaring kong kunin ang pagkakataon. “Akong bahala sa kanya,” sigaw ng aking isipan.

Sa daan, hirap na lumakad si Regina dahil sa kalasingan. Nakahawak na siya sa kaliwang braso ko bilang suporta. Halos nakayakap na rin siya sa akin na dahilan upang dumikit ang dibdib niya sa aking braso. Ang lambot talaga ng mga suso niya. Nahihirapan na rin ako maglakad; hindi dahil sa pagkalasing kundi sa pagkaipit ng tumitigas kong alaga sa aking maong na pantalon. Sa bawat hakbang namin nararamdaman ko ang sayad na kanyang blusa. Gawa ito sa madulas na tela na parang satin. Naisip ko na ganito rin kakinis ang katawan niya marahil. Talagang denedomonyo na ako, gusto ko na nga siyang buhatin, dahil maliit nga lang siya, at dalhin sa isang madilim na lugar at doon na gawin ang aking pinapangarap. May takot lang ako na baka pumiglas at magsisigaw ng rape. Kalaboso ang punta ko kapag nagkaganoon.

Nakakuha kami ng taxi at halos humilata na siya sa upuan. Bahagya siyang nakasandal sa aking tabi. Nakapikit siya kaya tinitigan ko ang kanyang mukha. Ilang hibla rin ng kanyang mahabang buhok ang nasa kanyang mukha. Marahan hinimas ng palad ko ang kanyang noo patungong pisngi upang isaayos ang kanyang buhok. Tinititigan ko ang kanyang katatamtamang tangos na ilang, makinis na pisngi at manipis na labi. Masarap siguro pupugin ng halik at laplapin ang kanyang mga labi ang sabi ko sa isip ko. Nag-uumpisang gumana ang aking isipan kaya hindi ko namalayang nakabukas na pala ang kanyang mga mata. Nang aking mapansin, nagpalusot na lamang ako, “o … gising ka na, ayusin mo ang iyong mga buhok. Para ka na kasing bruha sa ayos ng buhok mo.” Ngumiti lamang siya at sinabi, “lasing na yata ako. Hindi ako pwedeng umuwi ng ganito. Pababa muna tayo ng tama.”

Biglang iglap na bumuo sa utak ko ang plano. Mabilis na pumasok sa isip ko kung saan ko siya dapat dalhin. Bahala na pero eto ang pagkakataon. Sinabihan ko ang driver kung saan dapat pumunta. Lumabas ang taxi sa Edsa sa bandang Krame. “Saan tayo pupunta?” tanong ni Regina. “Magkakape lang tayo,” sagot ko. Hindi na umimik si Regina at muling pinikit ang kanyang mga mata. Nakatulog na nga yata pero minsan kapag sinulyapan ko, parang nakabukas ng bahagya ang kanyang mga mata.

Kinakabahan ako sa aking balak pero itutuloy ko na dahil ito na lang siguro ang pagkakataon ko. “It’s now or never!” ika-nga.

Nang dumating kami sa isang motel, binayaran ko agad ang taxi driver. Tinapik-tapik ko si Regina at sinabing, “halika na at magkape muna tayo.” Parang hilong dumilat ng bahagya at mabagal na gumalaw palabas sa taxi. Lasing na nga talaga ito sabi ko sa sarili. Kailangan ko na siyang hawakan sa bewang para makatayo. Suot niya ang blusang maiksi na uso ngayon sa mga kakababaihan at itim ng hapit na pantalon. Nasa-uso ang litaw ang kaunting balat sa pagitan ng blusa at pantalon ng mga babae. Sa ganitong bahagi ko siya kinapitan para maakayan papasok sa kwarto. Damang-dama ko ang malambot niyang bewang.

Medyo kinakabahan ako at may halong pagtataka dahil parang hindi siya nakakahalata. Baka nga sobrang kalasingan lang ang inisip ko. Pagkapasok sa kwarto, inihiga ko siya sa kama. Halos bumagsak siya sa kama ng inilapag ko siya. “Nasaan tayo?” tanong niya. “Humiga ka muna at ikukuha kita ng kape.”

Tumungo ako sa CR at binasa ang aking panyo. Piniga ko ito at muling bumalik sa higaan. Medyo nagtaka ako dahil medyo maayos na ang kanyang pagkahiga dahil nasa unan na ngayon ang kanyang ulo samantalang kanina halos natagilid lang siya sa kama at nakalaylay ang mga paa.

Lumapit ako sa kama at umupo sa may isang tagiliran at dahan-dahang pinunasan ang kanyang mukha. “Ano ba yan?!” reklamo niya kahit nakapikit ang mata. “Pinupunasan ka lang para mawala yang tama mo eh” sagot ko. Muli siya tumahimik at hinayaan akong punasan ang kanyang mukha at mga braso. Tinanggal ko ang kanyang mga sapatos ang pinunasan pati ang kanyang mga paa. Isang buntong hininga lang ang narinig ko sa kanya. Tulog na siguro ito. Itinabi ko ang basang panyo at hinimas ang kanyang pisngi, sa may punong tenga patungo sa kanang braso niya.