Sa Pamilya Nagumpisa 1

Buwan ng Abril, Buwan ng Bakasyon at lahat halos kaming magpipinsan ay nasa mga bahay lamang sa umaga, kaming ilan
lamang na mga lalaki sa aming angkan ay nakagawian ng magpainit sa mga ito ay pamamagitan ng basketball pagkatapos na pagkatapos ng aming mga tungkulin sa bahay bahay habang ang ilang mga kababaihan ay tulong tulong na ito ay ang nagsisipaglinis ng mga bahay at mga bakuran.

Bagama’t nakakariwasa ang mga pamilya sa loob ng compound ay sinanay kami ng aming mga ito at sa magulang sa mga ito gawaing bahay. Sa katunayan ay walang kaming mga katulong o kasambahay. Sa pagtira ni Benjo ay lumampas ang bola sa board kung kaya’t tumilapon ang bola sa gawing duluhan ng mga ito compound malapit kina Tiyo Oscar.

Medyo sa banda ko ang tilapon kung kaya’t natural mente lamang na ako ang sumambot ng bola sa duluhan. Lakad takbo ang aking ginawa upang di masyado mapalayo ang bola ng sa gayon ay di naman malayo ang hahabulin ko at ang mga ito
Sa huling lugar na kinatapunan ng bola ay bahagya akong huminto at nagpalinga linga upang sipatin kung saan na ba nagawi ang bola. Sa pagpihit ko sa bandang kanan ay natanaw ko ang bola sa gawing labahan nila Tiya Oscar at agad ko ito pinuntahan.

Sa pagyuko ko, naagaw ang pansin ko sa pagsasampay ni Rica, wari ko’y bato balaning hinigop ang mga mata ko sakanya nakataas na damit ni Rica at pintadong pintado ang makinis ang na tiyan, paangat na paangat na maiksing shorts at bunga ng pag abot ni Rica sa kanyang ginagawa.

Sa biglang iglap ay namukol agad ang aking basketball shorts, kahit pinsan ko si Rica, di ko maitatanggi na matindi ang aking pagnanasa sa kanya. Kayganda ng hubog ng katawan, maputi at makinis, maamo ang mukha, napakagaling ang magdala ng sarili.

“Hoy Kuya Justin” bulyaw ni Lito ang aking pinakamakulit na pinsan. “Ekkkhhh palaka” biglang nasambit ni Rica at pagkawala ng balanse sa kinatutungtungan na bangkito. Simbilis ng kidlat na nasapo ko siya. Sa paglapat ng kanyang katawan sa aking katawan ay bolta – boltaheng kuryente ang nanunulay sa aking ugat papunta sa aking puson.

Agad ko siyang inalalayang tumayo mula sa aking pagkakasapo sa kanya. “Ikaw talaga Lito!!! NaKuuu” wika ni Rica sabay amba ng pagsapok at agad na pag ilag ni Lito. “Sa susunod nga wag kang basta bastang bubulyaw” patukoy ni Rica kay Lito “Eh Ate, kasi itong si Kuya Justin ang tagal kunin ang bola.

Yon pala pinapanood ka pala” sabay turo sa kay Justin “Eh kasi naman napatingin ako ka kay Rica at nag iisip ako kung tutulungan ko siya, mukha kasing hirap na hirap siya sa pag abot ng kanyang sinampay”. Pagkawika ni Justin ay sabay lingon siya kay Rica.
Medyo kinikilig kilig si Justin na pagmasdan ang namumulang pisngi ni Rica bunga ng pagkapahiya at yan na lamunin mo yong bola, magpakasawa,,, sa uulitin nga bawas bawasan mo yang kakulitan mo Lito”. Pero wag ka pasalamat na din ako kay Lito sapagkat nasalat ko ang magandang hubog ng katawan ni Rica ng dahil sa kanyang munting kakulitan.

Natapos ang aming pag ba basketball sa pamamagitan ng meryenda, sagot syempre ng talunan, at kami yon wala ng iba pa! Bago ako umakyat sa aking kuwarto, sandaling nagbabad muna ako sa salas para tumingin tingin ng palabas sa telebisyon.

Sapagkat wala naman akong nagustuhan, nagpasya akong lumabas muli ng bahay at tinungo ko ang silangang bahagi ng aming compound at umakyat sa aming munting “tree house” upang magpahangin. Tahimik ang kapaligiran, sapagkat ilang minuto na lamang at mag ta tanghalian na kung kaya’t ang mga pinsan ko ay nasa kanya kanyang ng mga bahay.

Paglapat ng aking likuran sa munting upuan na nagsisilbing pahingahang “tree house” ay napapikit ako nagmuni muni at Samu’t saring mga dibuho ang naglalaro sa aking diwa hanggang pumirma sa alalang kapwa pagdampi ng malambot na katawan ng aking pinsan na si Rica.

Naninikit pa sa aking ilong ang kabanguhan ni Rica, malaki ang aking panghihinayang kung bakit naging pinsan ko pa siya. Marahil kung hindi, hindi ko siya tatantanan hanggang di ko maangkin kahit pa sa puntong siya ang aking makasama habang buhay.

Ang isang katulad niya ang pangharap sa dambana, o kay palad ng lalaking iibigin niya at kay malas ko naman ang mga sapagkat walang tyansa na ako’y makapagtangka man lamang. Agaw antok na ko bunga ng pinaghalong mainit na singaw ng katanghalian at pinong ihip ng hanging habagat ay nahagip ng aking mata ang pagpasok ni Tiya Lucy sa kuwarto nila ni Tiyo Brando.

Mahigit dalawangpung piye ang distansiya ko sa kuwarto nila Tiya Lucy, at sa kinalalagyan ko ay bahagyang masisilip lamang kung ano ang ginagawa sa kuwarto, gayundin naman mula sa kinatatayuan ni Tiya Lucy ay di niya ako mapapansin bunga ng mga nakaharang na mga halamang nakabitin sa paligid ligid ng “tree house”.

May kadiliman ang bahagi ng kuwarto nila Tiya Lucy, ngunit sa kaputian ni Tiya Lucy, para siyang anghel na ang mga nagliliwanag sa bahaging iyon ng kuwarto. Maganda ang hubog ng katawan ni Tiya Lucy, ang kanyang tangkad ay bagay na bagay sa kanyang pangangatawan, dagdag pa dito ay 27 anyos lamang siya at wala pang mga anak.

Malaking panahon ang sinasayang ni Tiyo Brando sa Saudi, sapagkat ang kanyang asawa lamang ay isang malaking mina. Isang libong saya’t tuwa na hanggang langit na kaligayahan ang maaring malasap ng kahit sinong adan sa kandungan ni Tiya Lucy.

Napansin ko na humiga si Tiya Lucy, tuloy pa din ako sa paninilip bagamat ang nais ko lamang ay mamamalas ng husto ang kagandahan ni Tiya Lucy ng maya maya ay napansin ko ang kanyang kanang kamay na nasa bandang pagitan ng kanyang mga hita na kung saan ay taas baba na humahagod ng padahan dahan. Kinabahan ako sa aking pagdududang wari ko’y may milagrong ginagawa si Tiya Lucy. Isang milagrong walang dudang pinapaligaya niya ang kanyang sarili sa sariling pagsisikap.

Naisip ko ang bintana ng aking kuwarto na kung saan ay katapat ng kabilang bintana ng kuwarto nila Tiya Lucy. Hindi na ako nagdalawang isip na agad kong tinakbo ang aking kuwarto. Nadaanan ko ang aking utol na si Jamil na kumakain na ng tanghalian, “Hey Kuya! Kain na”… sigaw ni Jamil. “Sige Tol, maya maya na”. Sa isip isip ko kahit pa letson de letche ang nakahain diyan, walang panama yan sa “laman” na aking makikita.

Itutuloy…