Talik

Ang bati ng receptionist kay Rogie pagpasok niya sa bagong work niya. Isang gentle na bati rin ang ganti niya sa nakangiting receptionist habang nag-swipe siya sa chronolog. Fresh ang pakiramdam niya dahil isa na siyang ng mga Supervisor sa bago niyang company.

Rogie is a 27 year-old ECE, and malaking improvement itong position niya ngayon doon mula sa una niyang trabaho where he was an Engineer for six years. It was the middle of November and naisip niya, magiging masaya ang coming Christmas kasi magandang pangitain itong career move niya.

Nagbihis na si Rogie ng work shoes na usually pinapagamit sa mga Electronics company. Hindi niya ininda na sa mga kabila ng matangkad siyang tao, yung lowest shoelocker ang na-assign sa kanya. Hinidi rin niya nahalata na at that time, hindi inaalis noong receptionist yung titig sa kanya, lalo na sa pagyuko niya, nakatitig sa puwet niya habang nakadekwatro at kumukuyakoy yung receptionist sa chair.

Naka-smile na sagot ni Rogie. Ngayon lang niya na-notice yung face nung receptionist. Isang maliit na maputing babae na bilugan ang mga hita at bewang. “Ano nga palang pangalan mo? “Cheryl po,” Sagot nung receptionist. “First day niyo sir?” Tanong niya. Tumango si Rogie na nakangiti pa rin dahil napuna niyang medyo nakabukas yung blazer nung receptionist, siguro bumukas nung yumuko kanina.

Sumisilip tuloy yung pulang lace ng bustier bra nung receptionist medyo siguro nakahalata ito kaya pasimpleng ang inunat niya ang suot na blazer upang maitagong muli ang lace. Ngunit sa paggawa nito, humapit yung damit niya at humubog ang korte ng tayung-tayong dibdib nito.

Dahil parang napahiya, nagpaalam yung receptionist ng isang “Sige sir, have a good day!” at tsaka bumalik sa upuan sa likod ng front desk. Dumekwatro muli at kumuyakoy ang kanang paa, habang nakatitig pa rin kay Rogie habang paakyat na sa opisina.

Pagdating sa opisina Rogie went straight sa HR department para ma-endorse na siya sa boss niya and magiging staff. “Hi Arlene!” Ang bati niya sa nakaupong babae. Nakilala niya si Arlene dahil ito ang unang nag-interview sa kanya noong nag-aaply pa lang siya.

Ang sabi niya habang hindi inaalis ang mata sa computer monitor at panay pag-type sa keyboard. Una pa man ay bumilib na siya kay Arlene. Bagaman staff lamang ito, halatang sobrang sipag nito sa trabaho. Katunayan, wala pang alas-otso noon at mukhang subsob na sa ginagawa, nakalabas na lahat ng folder at mukhang kanina pa sa e-mail. “Yes sir, kumusta po, na-traffic po ba kayo?”

Patayo na si Arlene at binibitbit na nito ang mga folder sa lamesa at isusuot ang blazer at hindi na ito kagandahan si Arlene at medyo chubby, pero cute ito at smart-looking. First impression ni Rogie of her would be someone who could make it to the top based on ablity. Seryoso ito sa trabaho ngunit hindi naman suplada kaya bagay na bagay ito sa HR; strict yet can deal with people well.

Malaking bulas si Arlene, 24 years old, 5’5”, shoulder-length hair, morena and medium build, parang si Kirstie Alley. Nakasuot si Arlene ng light brown slacks at medium grey na blouse; genRic office wear matched with their company-issued blazer.

Dahil chubby siya, medyo malaki than normal yung boobs ni Arlene. Habang sinusuot niya yung blazer medyo bumuka yung front nung blouse niya, kaya nakita tuloy ni Rogie yung pisngi nung right boob niya and yung light brown na bra na suot ni Arlene.

“Let’s go sir,” Yaya ni Arlene as they proceeded sa Production area where he would be assigned. Nanguna si Arlene and si Rogie, di maiwasang mapatutok ng tingin sa butt ni Arlene. Malaki yung butt ni Arlene although proportional naman sa body niya, dahil nga relatively bigger yung build niya.

Dahil siguro matagal nang nakaupo si Arlene, kinakain nung pwet niya yung panty and slacks na suot niya. Bakat tuloy yung pantyline ni Arlene, and kita niya na nakalihis yung left side nung panty ni Arlene dahil nga kinain nung butt niya sa laki.

Naalala tuloy ni Rogie yung theory niya dati: usually yung mga office girls, mas manipis yung likuran ng pants or skirt kasi palaging nakaupo, kaya siguro madalas bakat ang pantyline nila. Sir, ako po ang head ng Christmas party committee natin this year, would you be interested in helping out?” sabi ni Arlene habang pababa sila ng stairs.

Naisip ni Rogie na good impression kung tutulong siya so sabi niya, “Sure, it would be a great way para ma-meet yung other officemates natin,” Narating na nila yung production office, and went to the third of the four center cubicles. Directly reporting sa expat si Rogie, so upon reaching yung desk, nag-bow pa si Arlene sa nakaupong foreigner at pinakilala si Rogie. “Sir, I would like to endorse Mr. Rogie Lagro, your new supervisor for our new LPTT line,”

Nag-bow agad si Rogie at kinamayan ang bago niyang amo. “Hello Mr. Yu, it is an honor to be working for you,” ang bati ni Rogie habang nag-bow din ang amo niya at kumamay. Nakilala na niya ang kanyang amo dahil isa ito sa mga nag-panel interview sa kanya bago siya tuluyang ma-hire.

Bumalik ang amo niya sa silya at tumawag sa telepono at pagkatapos makipagusap ay ibinaba at sinabi kay Rogie, “So, as you know you will be handling our new assembly line, and I have some news for you; I don’t know if it would be bad or good.

Tumango si Rogie and remained silent, hindi kasi niya alam kung anong ibig sabihin ng amo at ang mga “Supposedly, we start receiving machines two days from now, but there is problem with supplier and it will be delayed to first week of December. It means you have nothing to do for almost two weeks,”.

Hindi alam ni Rogie kung matutuwa siya o kakabahan dahil baka mapauwi siya sa bahay dahil ditto ang mga “So, since you have nothing to do, I will have a special project for you until end of November. You will be heading the annual inventory check for our group. Is that ok with you?”.

Walang magagawa si Rogie. Sa totoo lang, hindi pa siya nakakaranas ng ganoong trabaho sa kadahilanang ang gumagawa ng ganun sa dati niyang work ay ang mga taga-warehouse lang at mga Auditor. Pumunta sila sa katapat na row ng tables. “Call meeting,” Sabi ng amo niya sa kaisa-isang babae sa grupo, mukhang ito yung secretary nila. Isang skinny girl na maputla ang skin, as in parang patay. Ok yung face, parang si Rufa Mae pero pinakitid yung mukha tapos maliit yung boobs tsaka balakang. Nauna silang dalawa nung amo niya sa meeting room nila.

Umupo yung amo niya sa head nung table. Pinaupo siya sa kanang silya and hinanda nung amo niya yung notebook. Isa-isang umupo ang mga ka-grupo ni Rogie. Pagkaupo ng lahat ay pumwesto ang secretary sa kaliwa ng amo, katapat ni Rogie.

Good morning. I hope everyone had good rest in weekend. Before we start, I would like to introduce Rogie Raggh…” Parang nautal yung amo niya, dahil hindi sanay bigkasin ang kanyang surnameUnang ipinakilala ang nasa kanan niya, si Clyde, supervisor ng GPRO Primary Line. Siya ang pinakamatanda sa grupo at matagal na sa kompanya. May asawa na ito at 3 anak.

Sumunod ay si Ger, nasa kabilang dulo ng mesa. Isa rin itong supervisor sa production na hawak ang SRL-1200 line. Ito ang pinakamalaki at pinakamahabang linya, ito rin ang pinakakomplikadong produkto sa grupo nila. Medyo may ere ng bahagya ang dating ni Ger kahit hindi umiimik siya rin ang tumatayong second-in-line sa amo nilang expat kahit mas matanda at mas matagal si Clyde dahil nga sa laki ng hawak niya. Huling pinakilala si Ric, na nasa kabilang side ng mesa katabi ng secretary.

Isang taon pa lang ito sa trabaho at isang taon lang ang tanda kay Rogie. Jr. Supervisor pa lang si Ric at hawak niya ang QA ng kanilang grupo. Pagpapakilala ay ito lang ang tumayo at kumamay kay Rogie. Huling pinakilala si Carmi, ang secretary nga. Isang matipid na “Hi sir, welcome” ang bati nito. Matipid ang ngiti nito, pero hindi yung supladang dating, pero yung magkahalong nahihiya at natatakot. Matagal na rin sa company si Carmi at nagsimula ito bilang contractual na assistant hanggang sa na-absorb ng company.

Pagkabati kay Rogie, hindi na ito muling umangat ng tingin at nakatutok na lang sa notepad kung saan handa nang magtake-down ng minutes. Naintriga tuloy si Rogie, at habang patuloy ang meeting ay ito ang iniisip niya. Parang naintriga siya sa pagkatao ni Carmi. Dahil kaya panay lalaki ang kasama nito kaya hindi gaanong umiimik? Later on, he’ll find out, naisip niya.